Slakkengif Intoxicatie

{{ brizy_dc_image_alt uid='wp-9978efd281a875b8c6cf6b2cc830b6fc' }}

Dierenartsenpraktijk

AVALON

Slakkengifintoxicatie is één van de meest dodelijke vergiftingen die een hond kan oplopen. De giftige stof in de meeste slakkengifkorrels is metaldehyde. Het zijn typisch blauwgekleurde korrels die in de tuin gestrooid worden om slakken te bestrijden. Honden komen ermee in aanraking als ze in de tuin lopen of als ze bij de verpakking komen. Het gif smaakt niet vies, waardoor sommige honden geneigd zijn om ervan te eten.

{{ brizy_dc_image_alt uid='wp-7ee8be0fd32f41e5e9b90231e7dfe0ff' }}

Tekenen van slakkengif vergiftiging

De typische symptomen van slakkengifintoxicatie bestaan uit:

maagdarmklachten:

hevige aanvallen van braken en diarree

zenuwsymtomen:

in het begin: vaak een knipperen van de ogen, samentrekkingen van de huid, overgevoeligheid op licht- en geluidprikkels en trillingen van de kop

bij ernstige intoxicatie of indien de vergiftiging al langer geleden ontstond: evolutie naar gegeneraliseerde stuipen en epilepsie-aanvallen

Deze aanvallen kunnen leiden tot het verliezen van het bewustzijn, oververhitting en uiteindelijk hersenschade.

Ook de lever kan hierbij aangetast worden.

Behandeling van slakkengif intoxicatie

Het is heel belangrijk om zo snel mogelijk een dierenarts te contacteren. Hoe sneller de diagnose gesteld kan worden, hoe sneller er kan worden ingegrepen. Indien u de verpakking van het gif bewaard hebt, breng dit zeker mee naar de dierenarts: dan kunnen we snel het gif identificeren en de juiste behandeling opstarten!

De behandeling is gebaseerd op twee dingen: het verwijderen van de giftige stoffen uit het lichaam en het behandelen van de aanwezige symptomen.

De giftige stoffen worden zo goed en zo snel mogelijk uit het lichaam verwijderd.

Als de hond nog bij bewustzijn is, wordt braken opgewekt.

Indien de hond niet meer bij bewustzijn is, kunnen deze niet laten braken omwille van het risico op verslikking. Er zal dan een maagspoeling nodig zijn.

Daarnaast wordt bij voorkeur ook een lavement uitgevoerd om de darmen te spoelen en krijgt de patiënt een stevig infuus toegediend.

Als de hond in staat is om te eten, wordt actieve kool gegeven bij de voeding om de absorptie van wat er toch nog zou overblijven in het lichaam tegen te gaan.

De verdere behandeling is afhankelijk van de ernst en de aard van de symptomen.

Er wordt iets opgestart tegen de misselijkheid en het braken.

We gaan ons vooral concentreren op het controleren van de zenuwklachten. De spiertrillingen worden gestopt met diazepam. Indien er echte epilepsie-aanvallen ontstaan, kan het nodig zijn om extra medicatie op te starten of zelfs een kunstmatige coma in te leiden om de periode van de intoxicatie te overbruggen.

De temperatuur (en de algemene parameters) worden sowieso nauw opgevolgd en indien er tekenen van oververhitting ontstaan, dient de patiënt afgekoeld te worden om hersenschade en orgaanschade te voorkomen.