Jaar: 2019

Geplaatst op door

Jumbo

AUGUSTUS 2019

Jumbo,

een stinkende adem verholpen

Voor meer informatie over Tandproblemen bij de hond en kat, Klik hier

Jumbo is een 8 jaar oude Berner Sennen met een geweldig lief karakter. De laatste tijd was het knuffelmoment niet meer zo aangenaam door de slechte mondgeur van Jumbo.

Tijdens de jaarlijkse controle bij de vaccinatie, viel een erg vies gebit op bij Jumbo. De oorzaak van de halithosis (slechte mondgeur) was dan ook gevonden.

Er werd een afspraak gemaakt om de tanden te detartreren. Dit dient te gebeuren onder algemene verdoving zodat we snel en grondig te werk kunnen gaan. Na het verwijderen van alle tandsteen, worden de tanden gladgepolijst om nieuwe problemen zo lang mogelijk te voorkomen.

Jumbo heeft terug een frisse mond en hopelijk lukt het poetsen om deze te behouden!

{{ brizy_dc_image_alt uid='wp-accc1b18f8d8100afac0ab1ee4e3c346' }}

Tanden VOOR de detartratie 

{{ brizy_dc_image_alt uid='wp-40180390ae774aaa98830db4a1971ae8' }}

Tanden NA de detartratie

Geplaatst op door

Fik

JULI 2019

Fik,

heeft een grassprietje in de neus

Fik is een vrolijke buitenkat die plots last had van hevige niesbuien. Hij had daar nog nooit eerder last van gehad. Enkele dagen eerder had hij wel gras gegeten en een paar keer gebraakt, maar verder voelde hij zich prima.

Op het algemeen onderzoek van Fik waren geen andere afwijkingen: zijn ogen zagen er perfect uit en zijn longen klonken prima. Hij liet wel niet goed in zijn keel kijken. Daarom werd besloten om onder sedatie te gaan kijken of we ergens iets afwijkend konden vinden. Na een grondige inspectie en overvloedig spoelen konden we een lange grasspriet verwijderen uit zijn linkerneusgat. Fik kreeg nog een ontstekingsremmer om de slijmvliezen te doen ontzwellen en herstelde verder prima. Oef, dat zal deugd gedaan hebben!

{{ brizy_dc_image_alt uid='wp-0ccbfda9ddc0c83ee090684e210c01e1' }}

Fikje

{{ brizy_dc_image_alt uid='wp-9202a821cc2ec73a7ffe9924c84b0174' }}

Grasspriet uit neusje van Fik

Geplaatst op door

Astma

{{ brizy_dc_global_blocks position=’top’ }}

Astma bij de kat

Feliene astma of astma bij katten is één van de meest voorkomende ademhalingsaandoeningen bij de kat.

Het wordt veroorzaakt door een overgevoeligheidsreactie waardoor er in de luchtwegen (bronchi) een ontstekingsreactie ontstaat. Deze reactie zorgt voor zwelling en samentrekking van de luchtwegen waardoor een vernauwing ontstaat.

Hierdoor ontstaat een moeilijke ademhaling.

{{placeholder content='e3sgYnJpenlfZGNfaW1hZ2VfYWx0IH19' imageSrc='wp-8c4621aad1d6f3e6f45ad6418eabcbbf'}}

Oorzaken van astma

De exacte oorzaak van de overgevoeligheidsreactie die astma veroorzaakt is niet gekend.

Er wordt vermoed dat het inademen van stoffen zoals tabakrook, stoffige kattenbakvulling, dampen van bepaalde schoonmaakmiddelen, pollen

en grassen aan de basis zouden kunnen liggen.

Feliene asma kan ontstaan bij katten van alle leeftijden en alle rassen. 

Tekenen van astma

Astma kan een acuut of chronisch ziekteverloop kennen.

Een acute astma-aanval wordt gekenmerkt door een plotse bemoeilijkte ademhaling. De katten ademen vaak met hun bek open en pompen erg met zowel de borstkas als de buik in een poging om toch voldoende zuurstof binnen te krijgen. Dit resulteert in een snelle, moeilijke en soms piepende ademhaling. De ademhalingsklachten kunnen dermate ernstig worden dat ze levensbedreigend kunnen zijn.

Een chronisch ziekteverloop uit zich meestal in subtielere klachten. De ademhaling kan moeilijker en piepend zijn en vaak is er sprake van hoesten.

Diagnose van astma

De diagnose is niet altijd makkelijk te stellen.

Meestal zullen RX-foto’s van de borstkas genomen worden om een vermoeden van astma te bevestigen en andere oorzaken (zoals longwormen of bronchitis) uit te sluiten.

Op het bloedonderzoek kan in sommige gevallen een overgevoeligheidsreactie gezien worden.

{{placeholder content='e3sgYnJpenlfZGNfaW1hZ2VfYWx0IH19' imageSrc='wp-d52e8eefa90c5fb059302a7db30f0c42'}}

Behandeling van astma

De behandeling van astma steunt op twee pijlers.

Als eerste moet de overgevoeligheidsreactie getemperd worden. Dit gebeurt meestal met behulp van cortisone. Sommige katjes zijn onder controle met cortisone alleen, maar vaak is dit onvoldoende.

In de ernstigere gevallen gebruiken we daarom als tweede geneesmiddel een zogenoemde “beta-2-agonist” (zoals salbutamol) .

Beide geneesmiddelen bestaan in de vorm van pillen of siroop, maar de beste optie in ernstige gevallen is toediening via inhalatie (via puffer). 

{{placeholder content='e3sgYnJpenlfZGNfaW1hZ2VfYWx0IH19' imageSrc='wp-5bfbdc114beeed98a98a85f14267c6c9'}}

{{ brizy_dc_global_blocks position=’bottom’ }}

Geplaatst op door

Java

JUNI 2019

Java,

in ademnood

Voor meer informatie over Astma bij de kat, Klik hier

Java werd bij ons in spoed binnengebracht met plotse ademnood. Java is twee jaar en kan buiten; er kon dus vanalles gebeurd zijn. Bij aankomst op de praktijk werd ze heel voorzichtig onderzocht. Teveel stress en manipulatie kunnen namelijk levensbedreigend zijn bij patiëntjes met ademnood. Er waren geen tekenen van hartproblemen, maar Java ademde erg moeilijk met open bek en klonk wat piepend. De RX-foto van de borstkas deed ons een acute astma-aanval vermoeden. Java werd in een zuurstofkooi gezet en kreeg cortisone toegediend om de overgevoeligheidsreactie tegen te gaan. Dit bleek echter niet voldoende te zijn: ze had een astma-puffer nodig om de ‘verkrampte’ luchtwegen opnieuw open te zetten. Nadat deze werd toegediend, voelde ze zich snel beter. Ze werd nog een nachtje ter observatie gehouden, maar kon de dag nadien gelukkig naar huis. De eigenaars doen hun uiterste best om twee keer per dag de astma-puff toe te dienen bij Java – geen gemakkelijke opgave! Wij wensen ze alvast het allerbeste toe!

{{ brizy_dc_image_alt uid='wp-d52e8eefa90c5fb059302a7db30f0c42' }}

Radiografie longen

{{ brizy_dc_image_alt uid='wp-5f46c947101029f8448ee330e5b7424c' }}

Java in ademnood

Geplaatst op door

Slakkengif Intoxicatie

{{ brizy_dc_global_blocks position=’top’ }}

Slakkengif intoxicatie

Slakkengifintoxicatie is één van de meest dodelijke vergiftingen die een hond kan oplopen. De giftige stof in de meeste slakkengifkorrels is metaldehyde. Het zijn typisch blauwgekleurde korrels die in de tuin gestrooid worden om slakken te bestrijden. Honden komen ermee in aanraking als ze in de tuin lopen of als ze bij de verpakking komen. Het gif smaakt niet vies, waardoor sommige honden geneigd zijn om ervan te eten.

{{placeholder content='e3sgYnJpenlfZGNfaW1hZ2VfYWx0IH19' imageSrc='wp-7ee8be0fd32f41e5e9b90231e7dfe0ff'}}

Tekenen van slakkengif vergiftiging

De typische symptomen van slakkengifintoxicatie bestaan uit:

  • maagdarmklachten:

hevige aanvallen van braken en diarree

  • zenuwsymtomen:

in het begin: vaak knipperen van de ogen, samentrekkingen van de huid, overgevoeligheid op licht- en geluidprikkels en trillen van de kop

bij ernstige intoxicatie of indien de vergiftiging al langer geleden ontstond: evolutie naar gegeneraliseerde stuipen en epilepsie-aanvallen

Deze aanvallen kunnen leiden tot het verliezen van het bewustzijn, oververhitting en uiteindelijk hersenschade.

Ook de lever kan hierbij aangetast worden.

Behandeling van slakkengif intoxicatie

Het is heel belangrijk om zo snel mogelijk een dierenarts te contacteren. Hoe sneller de diagnose gesteld kan worden, hoe sneller er kan worden ingegrepen. Indien u de verpakking van het gif bewaard hebt, breng dit zeker mee naar de dierenarts: dan kunnen we snel het gif identificeren en de juiste behandeling opstarten!

De behandeling is gebaseerd op twee dingen: het verwijderen van de giftige stoffen uit het lichaam en het behandelen van de aanwezige symptomen. 

De giftige stoffen worden zo goed en zo snel mogelijk uit het lichaam verwijderd.

Als de hond nog bij bewustzijn is, wordt braken opgewekt.

Indien de hond niet meer bij bewustzijn is, kunnen deze niet laten braken omwille van het risico op verslikking. Er zal dan een maagspoeling nodig zijn.

Daarnaast wordt bij voorkeur ook een lavement uitgevoerd om de darmen te spoelen en krijgt de patiënt een stevig infuus toegediend.

Als de hond in staat is om te eten, wordt actieve kool gegeven bij de voeding om de absorptie van wat er toch nog zou overblijven in het lichaam tegen te gaan. 

De verdere behandeling is afhankelijk van de ernst en de aard van de symptomen.

Er wordt iets opgestart tegen de misselijkheid en het braken.

We gaan ons vooral concentreren op het controleren van de zenuwklachten. De spiertrillingen worden gestopt met diazepam. Indien er echte epilepsie-aanvallen ontstaan, kan het nodig zijn om extra medicatie op te starten of zelfs een kunstmatige coma in te leiden om de periode van de intoxicatie te overbruggen.

De temperatuur (en de algemene parameters) worden sowieso nauw opgevolgd en indien er tekenen van oververhitting ontstaan, dient de patiënt afgekoeld te worden om hersenschade en orgaanschade te voorkomen.

Herstel na slakkengif intoxicatie

Indien er snel ingegrepen wordt, houden de honden er meestal niets aan over.

Indien er zich al ernstige zenuwsymptomen uiten, is de prognose sterk gereserveerd.

Ongeveer één op vijf honden zou overlijden aan de gevolgen van de intoxicatie.

{{placeholder content='e3sgYnJpenlfZGNfaW1hZ2VfYWx0IH19' imageSrc='wp-a572f1c0063788462320c0ebdfe0f115'}}

{{ brizy_dc_global_blocks position=’bottom’ }}

Geplaatst op door

Fien

MEI 2019

Fien,

heeft slakkengif gegeten

Voor meer informatie over Slakkengif intoxicatie, Klik hier

Fien werd in het weekend aangeboden met plotse diarree, zwakte en kleine trillingen van de kop. De eigenaars hadden de dag voordien slakkengif gestrooid, maar hadden dat het jaar voordien ook al gedaan, zonder problemen. Omdat Fien zich duidelijk niet goed voelde, werd ze meteen gehospitaliseerd.

Fien kreeg iets toegediend om braken uit te lokken: ze had duidelijk van de blauwe slakkengifkorrels gegeten. Door ze te doen braken, een lavement te geven en infuus toe te dienen, werden de resterende gifstoffen zo snel mogelijk uit het lichaam verwijderd. Enkele uren later voelde Fien zich al veel beter. Ze wou opnieuw eten en kreeg nog wat extra actieve kool om de absorptie van resterende toxines tegen te gaan. Fien bleef nog een nachtje ter observatie en nadat de korrels in de tuin niet meer bereikbaar waren, mocht ze terug naar huis. Ze komt er gelukkig met de schrik vanaf!

{{ brizy_dc_image_alt uid='wp-7ee8be0fd32f41e5e9b90231e7dfe0ff' }}

Korrels slakkengif

{{ brizy_dc_image_alt uid='wp-056c89c293cc2e0a7365e9e86ba6398d' }}

Fien bij het afscheid

Geplaatst op door

Baarmoederontsteking

{{ brizy_dc_global_blocks position=’top’ }}

Baarmoederontsteking

Baarmoederontsteking of pyometra is een bacteriële infectie waarbij de baarmoeder zich vult met etter.

De aandoening komt vaak voor bij de niet-gesteriliseerde hond, vooral bij oudere dieren die reeds meermaals loops zijn geweest. Bij katten zien we het veel minder en dan meestal na gebruik van de pil om de krolsheid te onderdrukken.

Ontsteking van de baarmoeder is levensbedreigend en kan permanente schade aan de inwendige organen veroorzaken indien we niet tijdig ingrijpen.

{{placeholder content='e3sgYnJpenlfZGNfaW1hZ2VfYWx0IH19' imageSrc='wp-42da8d7eb9931c5b4a1a01165f8782ab'}}

Tekenen van baarmoederontsteking

De tekenen van een baarmoederontsteking zijn niet zeer typisch, vandaar het belang om deze aandoening steeds in het achterhoofd te houden bij een dier dat niet gesteriliseerd werd en zich algemeen niet lekker voelt. Bij de teef treedt baarmoederontsteking meestal 1-3 maanden na de loopsheid op, deze timing kan al een indicatie geven. Bij de kattin is er meestal sprake van een behandeling met de pil of een mislukte dekking.

We onderscheiden twee vormen van baarmoederontsteking, namelijk de open pyometra en de gesloten pyometra.

Bij de open pyometra is de baarmoederhals geopend waardoor de etter uit de vulva kan vloeien. Omdat bij deze vorm de etter weg kan en zichtbaar is voor de eigenaar, gaat deze meestal gepaard met minder ernstige symptomen. Het probleem wordt immers snel opgemerkt en een behandeling tijdig ingesteld.

Bij de gesloten pyometra hoopt de etter zich op in de baarmoeder waardoor deze erg groot wordt en mogelijk de druk niet meer aankan. De bacteriën komen dan in de buik en de bloedbaan terecht. In dit geval gaat de algemene toestand van het dier zeer snel achteruit, en kan het dier in shock gaan.

Vaak voorkomende symptomen zijn:

  • Veel drinken en veel plassen
  • Lusteloosheid
  • Koorts
  • Gebrek aan eetlust
  • Braken

Diagnostische onderzoeken

{{placeholder content='e3sgYnJpenlfZGNfaW1hZ2VfYWx0IH19' imageSrc='wp-78d729a5df48e914ee44b00c89c0cd7c'}}

Lichamelijk onderzoek

Hierbij wordt er gekeken naar mogelijke uitvloei en koorts. Een pijnlijke, gespannen buik wordt ook meermaals opgemerkt.

Echografie

Met een echografisch onderzoek kunnen we de baarmoeder in beeld brengen. Indien deze gevuld is met een grote hoeveelheid etter, is de diagnose met zekerheid gesteld.

{{placeholder content='e3sgYnJpenlfZGNfaW1hZ2VfYWx0IH19' imageSrc='wp-c5dc4b94f3cd8315e4654063fbb10225'}}
{{placeholder content='e3sgYnJpenlfZGNfaW1hZ2VfYWx0IH19' imageSrc='wp-5ac40432be8e5482c8692c3577fc8468'}}

Bloedonderzoek

Een bloedonderzoek alleen geeft ons meestal geen sluitende diagnose bij baarmoederontsteking. Het is echter wel onmisbaar om de algemene toestand van uw dier te evalueren, vooral wanneer het gaat om de gesloten vorm.

Behandeling van baarmoederontsteking

Er is maar één afdoende behandeling voor pyometra en dat is sterilisatie, waarbij baarmoeder en eierstokken verwijderd worden.

Indien de algemene toestand van het dier een operatie toelaat, voeren wij deze zo snel mogelijk uit. Wanneer de hond of kat een operatie niet meteen aankan, zullen we deze eerst trachten te stabiliseren met vocht en antibiotica via een infuus.

Alle patiënten krijgen tijdens de operatie een baxter met vocht en antibiotica toegediend. Tijdens de operatie volgen wij de algemene toestand zeer nauw op.

Indien we tijdig kunnen ingrijpen, kan de patiënt dezelfde dag nog naar huis, uiteraard met de nodige antibiotica en pijnmedicatie.

{{placeholder content='e3sgYnJpenlfZGNfaW1hZ2VfYWx0IH19' imageSrc='wp-1ce1283b882eaa06cefc9b8179035172'}}

Als alternatief voor de operatie, kan er ook een behandelprotocol via medicatie opgestart worden. Dit geniet zeker niet onze voorkeur en is voorbehouden voor honden of katten die een groot belang hebben in de fok. Het is dan de bedoeling om nog éénmalig een nestje te kunnen bekomen met dit dier en het nadien te laten steriliseren. Immers het risico op het hervallen in baarmoederontsteking is ongelooflijk groot.

Preventie van baarmoederontsteking

Aangezien baarmoederontsteking alleen voorkomt bij dieren die niet gesteriliseerd zijn, is sterilisatie dé manier om problemen te voorkomen.

De foto toont eveneens aan dat sterilisatie een veel minder ingrijpende operatie is. Links de ontstoken baarmoeder, rechts een normale baarmoeder van een jonge hond.

{{placeholder content='e3sgYnJpenlfZGNfaW1hZ2VfYWx0IH19' imageSrc='wp-3f41ef0fd6d21ef62a385f1442a367f5'}}

{{ brizy_dc_global_blocks position=’bottom’ }}

Geplaatst op door

Poezemans

APRIL 2019

Poezemans,

heeft een erg dikke buik

Voor meer informatie over Baarmoederontsteking, Klik hier

Tijdens de maand april hadden we een heuse reeks honden en zelfs een kat met baarmoederontsteking.

Poezemans was de enige kat in het rijtje en werd bij ons aangeboden omdat ze, op een paar dagen tijd, een erg dikke buik gekregen had. Aangezien Poezemans niet buiten mag, kon ze niet gedekt zijn en was dracht uitgesloten. De opmerkzame baasjes hadden ook een vochtvlekje gevonden in het bed.

Op onderzoek vertoonde Poezemans inderdaad een erg dikke en harde buik. De vulva stond ook een beetje vochtig.

Het verhaal wees in de richting van een pyometra (oftewel een baarmoederontsteking). Aangezien sterilisatie de enige juiste behandelmethode is, werd er meteen overgegaan tot operatie. De erg gezwollen baarmoeder, die op sommige plaatsen bijna 10 cm in diameter was (normaal is de baarmoeder maar een paar millimeter dik) werd volledig verwijderd, samen met de eierstokken. Poezemans kon dezelfde avond nog naar huis, verlost van haar dikke buik!

{{ brizy_dc_image_alt uid='wp-3b53c4c415d473a2a68f7c5e9f7f1c10' }}

Baarmoeder na verwijderen

{{ brizy_dc_image_alt uid='wp-ee3667747eefd27e12e851fd84199fb7' }}

Poezemans na de operatie

Geplaatst op door

Kane

MAART 2019

Kane,

lust wel een sokje

Kane wou al een paar dagen niet meer eten en was erg futloos. De eigenaars weten dat hij een enorme neiging heeft om vanalles op te eten dat niet mag. Ze proberen er zo veel mogelijk op te letten dat hij nergens aan kan, maar vorige week verdween er toch een paar sokken.

Kane was stabiel en niet erg pijnlijk in zijn buik, maar gezien de voorgeschiedenis werd meteen een RX van zijn buik gemaakt. Daarop was erg veel lucht in de darmen te zien: een duidelijk beeld van obstructie. Als je goed kijkt, kan je ook een stof-achtig voorwerp zien zitten.

Kane werd dezelfde dag nog geopereerd en de verdwenen sok werd uit zijn darmen gehaald. De darmen hadden wel wat schade ondervonden van de obstructie, maar waren gelukkig gezond genoeg, zodat er geen stuk darm moest worden weggenomen. Dat is namelijk een veel riskantere operatie. Kane herstelde goed, maar heeft zijn lesje niet geleerd: hij is nog steeds op zoek naar vreemde dingen om op te eten.

Wij duimen mee dat hij niet meer in de problemen geraakt!

{{ brizy_dc_image_alt uid='wp-5a81629ad16a7840459e9fc0a4738b15' }}

Radiografie

van de buik

{{ brizy_dc_image_alt uid='wp-7802cfc2b9b0baec1b6ae0d7231db818' }}

Kane op de operatietafel

{{ brizy_dc_image_alt uid='wp-fe926ac96644266f9da2012b9dfda7c8' }}

De sok net uit de darm

{{ brizy_dc_image_alt uid='wp-f7026842ae8dfdd3a6fe9e6e795a2f15' }}

De sok na een wasbeurt

Geplaatst op door

Pancreatitis bij de hond

{{ brizy_dc_global_blocks position=’top’ }}

Pancreatitis bij de hond

Pancreatitis is een ander woord voor alvleesklierontsteking. Dit komt regelmatig voor bij honden en kan levensbedreigend zijn. De alvleesklier produceert zowel hormonen (zijnde insuline om de bloedsuikerspiegel op peil te honden), als enzymen. Deze enzymen worden actief in de darmen waar ze meehelpen met het verteren van voedsel. Bij alvleesklierontsteking worden deze enzymen echter al actief in de alvleesklier zelf. Dit leidt tot een hevige ontsteking, pancreatitis genaamd.

{{placeholder content='e3sgYnJpenlfZGNfaW1hZ2VfYWx0IH19' imageSrc='wp-5fc73252b3a455cb2d78ba81efa8b93a'}}

Tekenen van pancreatitis

Wanneer de klachten plots ontstaan en zeer hevig zijn, spreken we van acute pancreatitis. De ziekte kan ook een eerder slepend verloop kennen, met mildere klachten, dan gaat het om chronische pancreatitis. Honden die ooit aangeboden zijn met pancreatitis, hebben een verhoogd risico om te hervallen.

ACUTE PANCREATITIS

  • Verlies van eelust
  • Braken
  • Buikpijn
  • Sloomheid
  • Diarree
  • Koorts
  • Shock

CHRONISCHE PANCREATITIS

  • Slechte eetlust
  • Vermageren
  • (milde) Diarree
  • Af en toe braken
  • Gespannen buik
{{placeholder content='e3sgYnJpenlfZGNfaW1hZ2VfYWx0IH19' imageSrc='wp-9bfc3f08e942edb486db6843a235f0ab'}}

Oorzaken van pancreatitis

In 90% van de gevallen is de exacte oorzaak van pancreatitis niet te achterhalen. Wel is geweten dat een vetrijke maaltijd de pancreas zodanig kan stimuleren dat er een ontsteking ontstaat. Vooral als er al een chronisch probleem vermoed wordt, kan een overdaad aan vet een acute ontsteking uitlokken.

Een bijkomende risico factor tot het ontwikkelen van pancreatitis is overgewicht!

De overige 10% wordt veroorzaakt door tumoren, doorbloedingsstoornissen, infectie of beschadiging van de pancreas.

{{placeholder content='e3sgYnJpenlfZGNfaW1hZ2VfYWx0IH19' imageSrc='wp-de34023bb5d013345ac9c1ccfbef14f3'}}

Diagnostische onderzoeken

Bloedonderzoek

Na het lichamelijk onderzoek, voeren we algemeen bloedonderzoek uit. Er zijn immers meerdere aandoeningen die dezelfde ziektetekenen veroorzaken. De resultaten van het bloedonderzoek geven ons meestal duidelijkheid over het orgaan dat de problemen veroorzaakt.

{{placeholder content='e3sgYnJpenlfZGNfaW1hZ2VfYWx0IH19' imageSrc='wp-84306ff132cb28138f1190ebec25b174'}}
{{placeholder content='e3sgYnJpenlfZGNfaW1hZ2VfYWx0IH19' imageSrc='wp-a89df4c6530e6640a4a248e18905f057'}}
{{placeholder content='e3sgYnJpenlfZGNfaW1hZ2VfYWx0IH19' imageSrc='wp-3274a5065a4ccd5cd3247f87aa471dde'}}

SNAP-test

Deze test gebeurt eveneens op een bloedstaal en is een specifieke test voor het aantonen van pancreatitis.

De resultaten zijn na 30 minuten bekend.

Echografie

Een echografisch onderzoek kan ons helpen bij het zoeken naar een mogelijke oorzaak van de pancreatitis.

Daarnaast stelt ze ons in staat de ernst van de ontsteking en de aanwezige buikvliesontsteking vast te stellen. Immers hoe erger de ontsteking, hoe langer het herstel zal duren.

{{placeholder content='e3sgYnJpenlfZGNfaW1hZ2VfYWx0IH19' imageSrc='wp-cccb10e435822564f5d05d9d733b78b5'}}

Behandeling van pancreatitis

Een ontsteking van de alvleesklier moet door het lichaam zelf worden opgelost, er zijn dus geen medicijnen die de ontsteking van de alvleesklier remmen! Omdat de hond braakt, niet eet, diarree heeft en buikpijn heeft is het wel erg belangrijk om hiervoor medicijnen te gebruiken.

Hospitalisatie

Honden met acute pancreatitis verliezen erg veel vocht door braken en diarree. Toedienen van een infuus om dit verlies te compenseren is dus onmisbaar om uitdroging te voorkomen.

Via dit infuus dienen we eveneens medicatie toe om:

  • het braken te onderdrukken
  • de productie van maagzuur te remmen
  • de pijn te behandelen
{{placeholder content='e3sgYnJpenlfZGNfaW1hZ2VfYWx0IH19' imageSrc='wp-390ed79b09aa7156cdd62b0042c2530f'}}
{{placeholder content='e3sgYnJpenlfZGNfaW1hZ2VfYWx0IH19' imageSrc='wp-8730fcd78828227a538bbb3ba5a95289'}}

Dwangvoeren

Indien de patiënt na één of twee dagen intensieve infuustherapie nog steeds niet spontaan wil eten, starten we met dwangvoeren. De darmcellen krijgen hun voedingsstoffen immers niet via de bloedbaan, maar halen ze rechtstreeks uit de darminhoud.

In eerste instantie proberen we vloeibare voeding toe te dienen met een spuitje via de mond. Indien de hond echter te misselijk is en weigert om te slikken, gaan we over op een voedingssonde. Deze sonde wordt via de neus tot aan de maag ingebracht. De sonde kan gebruikt worden om voeding en medicatie toe te dienen, maar laat ook spontaan eten toe.

Opvolging

Wanneer de hond opnieuw spontaan eet, kan deze naar huis om verder aan te sterken.

Aangezien honden die hersteld zijn van pancreatitis een verhoogd risico lopen op nieuwe episodes van alvleesklierontsteking, is het geven van aangepaste voeding zeer belangrijk. Deze voeding dient vetarm en lichtverteerbaar te zijn; wij raden Gastro-Intestinal Low Fat van Royal Canin aan.

De pancreas is ook verantwoordelijk voor de productie van insuline, we moeten dus ook bedacht zijn op de mogelijke ontwikkeling van diabetes na een episode van pancreatitis. Indien er reden is tot ongerustheid zullen we dus sneller overgaan tot een bloedcontrole.

{{placeholder content='e3sgYnJpenlfZGNfaW1hZ2VfYWx0IH19' imageSrc='wp-904f8847288421c6d193afd84a0c7963'}}

{{ brizy_dc_global_blocks position=’bottom’ }}