Geplaatst op

Hyperthyroidie

{{ brizy_dc_global_blocks position=’top’ }}

Hyperthyroïdie bij de kat

Hyperthyroïdie is een aandoening waarbij de schildklier teveel hormonen produceert. Het is dé meest voorkomende ziekte van het hormoonstelsel van de kat.

Schildklierhormonen regelen de snelheid van de stofwisseling van het lichaam. Bij een te hoge productie van schildklierhormonen gaat de interne motor in “overdrive”.

Wanneer geen behandeling wordt ingesteld, is deze ziekte potentieel dodelijk. Gelukkig zijn er verschillende succesvolle behandelingen mogelijk.

{{placeholder content='e3sgYnJpenlfZGNfaW1hZ2VfYWx0IH19' imageSrc='wp-e2f38bfe71fd4ba701b1b68e3ac7c6b2'}}

Tekenen van hyperthyroïdie

In 98% van de gevallen wordt hyperthyroïdie veroorzaakt door een goedaardige zwelling van de schildklieren met overproductie van hormonen tot gevolg. Slecht 2% van de katten met hyperthyroïdie hebben een kwaadaardige tumor in de schildklier, wat succesvolle behandeling haast onmogelijk maakt.

De ziekte komt haast uitsluitend bij katten op leeftijd voor, gemiddeld ouder dan 8 jaar.

Vaak voorkomende symptomen zijn:

  • Vermageren, ondanks verhoogde eetlust
  • Veranderingen in het gedrag: rusteloos, snel geïrriteerd, veel miauwen
  • Braken en diarree
  • Veel drinken en veel plassen
  • Slecht verzorgde vacht
  • Opzoeken van koele plekken
{{placeholder content='e3sgYnJpenlfZGNfaW1hZ2VfYWx0IH19' imageSrc='wp-e5f407606810649325d48a3b77d1f2c0'}}
{{placeholder content='e3sgYnJpenlfZGNfaW1hZ2VfYWx0IH19' imageSrc='wp-2b4106767daa357db1949eeaf81c6785'}}

Mogelijke complicaties

  • Hartfalen: het hart wordt door de verhoogde hoeveelheid schildklierhormonen gestimuleerd om sneller en krachtiger te kloppen. Dit kan leiden tot uitputting en oprekking van de hartspier
  • Hoge bloeddruk: dit kan op zijn beurt leiden tot beschadiging van organen zoals de ogen, de nieren, het hart en de hersenen.
  • Nierfalen: katten met overactieve schildklier hebben vaak een verminderde nierfunctie zonder dat we dit kunnen aantonen in het bloed. Controle van de nierwaarden na opstart van een behandeling is dan ook zeer belangrijk om dit “verdoken” nierfalen op te sporen.

Diagnose van hyperthyroïdie

{{placeholder content='e3sgYnJpenlfZGNfaW1hZ2VfYWx0IH19' imageSrc='wp-e47981f7f9f062f1295dc584494872a8'}}

Algemeen onderzoek

Een algemeen onderzoek levert vaak al een aantal verdachte signalen op, zoals versnelde hartslag, slechte vacht en soms is een vergrootte schildklier voelbaar in de hals

Bloedonderzoek

Hierbij bepalen we de hoeveelheid schildklierhormonen in het bloed. Deze test kan direct in onze praktijk uitgevoerd worden waarbij we na een halfuurtje de resultaten hebben. We kijken ook na of er geen andere aandoeningen zijn om rekening mee te houden in de keuze van de behandeling.

{{placeholder content='e3sgYnJpenlfZGNfaW1hZ2VfYWx0IH19' imageSrc='wp-5ac40432be8e5482c8692c3577fc8468'}}
{{placeholder content='e3sgYnJpenlfZGNfaW1hZ2VfYWx0IH19' imageSrc='wp-5cd48d36e4252a93c4151dbe4884f20f'}}

Scintigrafie

Dit is een scan waarbij de schildklieren zichtbaar worden gemaakt na injectie met een kleine hoeveelheid radioactief technetium. Dit wordt aangeraden wanneer chirurgisch ingegrepen wordt.

Behandeling van hyperthyroïdie

Er zijn 4 manieren om hyperthyroïdie bij de kat te behandelen. De leeftijd van de kat, de ernst van de vergroting en de mate van complicaties zijn aspecten die de beste manier van behandelen bepalen. Elke methode heeft voordelen en nadelen.

Medicatie

Voor deze behandeling is er maar één medicijn in Europa geregistreerd: thiamazole. Het medicijn vermindert de productie en afgifte van hormonen door de schildklier.

Toediening kan gebeuren in de vorm van een tablet of siroop, en moet twee maal per dag gebeuren. Na 3-4 weken wordt een bloedonderzoek uitgevoerd om te kijken of de dosis volstaat om de schildklier voldoende te onderdrukken. Indien de dosis op punt staat is een controle 1 tot 2 maal per jaar voldoende.

VOORDELEN:

  • relatief goedkoop
  • bij eigen dierenarts mogelijk
  • mogelijk bij nierfalen

NADELEN:

  • levenslang medicatie toedienen
  • soms bijwerkingen, vooral jeuk (verdwijnen bij stoppen met medicatie)
{{placeholder content='e3sgYnJpenlfZGNfaW1hZ2VfYWx0IH19' imageSrc='wp-049c808c6852e983b778f14dd9a49cf3'}}
{{placeholder content='e3sgYnJpenlfZGNfaW1hZ2VfYWx0IH19' imageSrc='wp-3b8fd0b4539c43cdae29c0a188e92f04'}}

Operatie

Het doel van de operatie is het verwijderen van al het aangetaste schildklierweefsel, zonder de bijschildklier (die er vlak tegenaan ligt) te beschadigen. Veelal wordt er eerst een scintigrafie uitgevoerd om het aangetaste weefsel te identificeren. Indien de operatie succesvol is, behoeft uw kat nadien geen medicatie meer.

VOORDELEN:

  • definitieve oplossing

NADELEN:

  • kostprijs (scintigrafie en operatie)
  • risico op complicaties
  • niet bij nierfalen

Radio-actief jodium

Het radio-actief jodium wordt via een injectie aan de kat toegediend, vervolgens wordt het opgenomen in het abnormale schildklierweefsel. Er vindt een opeenstapeling plaats van een klein beetje radioactief materiaal in het zieke weefsel. De radioactieve straling vernietigt lokaal het abnormale schildklierweefsel, maar geeft geen beschadiging van het omringende weefsel.

VOORDELEN:

  • definitieve oplossing
  • op lange termijn goedkoper dan medicatie

NADELEN:

  • alleen in Gent beschikbaar
  • opname van minstens 1 week in de kliniek, gevolgd door quarantaine thuis (omwille van radio-activiteit)
  • minder geschikt bij nierfalen
{{placeholder content='e3sgYnJpenlfZGNfaW1hZ2VfYWx0IH19' imageSrc='wp-a62de723bcb7235bb0814490f5d4c670'}}
{{placeholder content='e3sgYnJpenlfZGNfaW1hZ2VfYWx0IH19' imageSrc='wp-52d9f6e71a25fbd16a347b505af4ad0d'}}

Aangepaste voeding

Hill’s heeft een speciale voeding ontwikkeld die weinig jodium bevat: Hill’s Presciption Dieet y/d. In deze voeding zit precies genoeg jodium voor een normale schildklierfunctie, maar onvoldoende om overdreven productie van schildklierhormoon mogelijk te maken. Het is dan niet meer nodig medicatie te geven of een operatie uit te voeren. Deze optie is uitsluitend geschikt voor alleen levende binnenkatten. De kat mag immers écht helemaal niets anders eten. Zelfs wat kruimels oplikken kan de werking van het dieet teniet doen.

VOORDELEN

  • geen medicatie of operatie nodig
  • betaalbaar
  • mogelijk bij beginnend nierfalen

NADELEN:

  • enkel binnenhuiskatten die alleen leven
  • niet aangewezen bij ernstig nierfalen

{{ brizy_dc_global_blocks position=’bottom’ }}

Geplaatst op

Pancreatitis bij de hond

{{ brizy_dc_global_blocks position=’top’ }}

Pancreatitis bij de hond

Pancreatitis is een ander woord voor alvleesklierontsteking. Dit komt regelmatig voor bij honden en kan levensbedreigend zijn. De alvleesklier produceert zowel hormonen (zijnde insuline om de bloedsuikerspiegel op peil te honden), als enzymen. Deze enzymen worden actief in de darmen waar ze meehelpen met het verteren van voedsel. Bij alvleesklierontsteking worden deze enzymen echter al actief in de alvleesklier zelf. Dit leidt tot een hevige ontsteking, pancreatitis genaamd.

{{placeholder content='e3sgYnJpenlfZGNfaW1hZ2VfYWx0IH19' imageSrc='wp-5fc73252b3a455cb2d78ba81efa8b93a'}}

Tekenen van pancreatitis

Wanneer de klachten plots ontstaan en zeer hevig zijn, spreken we van acute pancreatitis. De ziekte kan ook een eerder slepend verloop kennen, met mildere klachten, dan gaat het om chronische pancreatitis. Honden die ooit aangeboden zijn met pancreatitis, hebben een verhoogd risico om te hervallen.

ACUTE PANCREATITIS

  • Verlies van eelust
  • Braken
  • Buikpijn
  • Sloomheid
  • Diarree
  • Koorts
  • Shock

CHRONISCHE PANCREATITIS

  • Slechte eetlust
  • Vermageren
  • (milde) Diarree
  • Af en toe braken
  • Gespannen buik
{{placeholder content='e3sgYnJpenlfZGNfaW1hZ2VfYWx0IH19' imageSrc='wp-9bfc3f08e942edb486db6843a235f0ab'}}

Oorzaken van pancreatitis

In 90% van de gevallen is de exacte oorzaak van pancreatitis niet te achterhalen. Wel is geweten dat een vetrijke maaltijd de pancreas zodanig kan stimuleren dat er een ontsteking ontstaat. Vooral als er al een chronisch probleem vermoed wordt, kan een overdaad aan vet een acute ontsteking uitlokken.

Een bijkomende risico factor tot het ontwikkelen van pancreatitis is overgewicht!

De overige 10% wordt veroorzaakt door tumoren, doorbloedingsstoornissen, infectie of beschadiging van de pancreas.

{{placeholder content='e3sgYnJpenlfZGNfaW1hZ2VfYWx0IH19' imageSrc='wp-de34023bb5d013345ac9c1ccfbef14f3'}}

Diagnostische onderzoeken

Bloedonderzoek

Na het lichamelijk onderzoek, voeren we algemeen bloedonderzoek uit. Er zijn immers meerdere aandoeningen die dezelfde ziektetekenen veroorzaken. De resultaten van het bloedonderzoek geven ons meestal duidelijkheid over het orgaan dat de problemen veroorzaakt.

{{placeholder content='e3sgYnJpenlfZGNfaW1hZ2VfYWx0IH19' imageSrc='wp-84306ff132cb28138f1190ebec25b174'}}
{{placeholder content='e3sgYnJpenlfZGNfaW1hZ2VfYWx0IH19' imageSrc='wp-a89df4c6530e6640a4a248e18905f057'}}
{{placeholder content='e3sgYnJpenlfZGNfaW1hZ2VfYWx0IH19' imageSrc='wp-3274a5065a4ccd5cd3247f87aa471dde'}}

SNAP-test

Deze test gebeurt eveneens op een bloedstaal en is een specifieke test voor het aantonen van pancreatitis.

De resultaten zijn na 30 minuten bekend.

Echografie

Een echografisch onderzoek kan ons helpen bij het zoeken naar een mogelijke oorzaak van de pancreatitis.

Daarnaast stelt ze ons in staat de ernst van de ontsteking en de aanwezige buikvliesontsteking vast te stellen. Immers hoe erger de ontsteking, hoe langer het herstel zal duren.

{{placeholder content='e3sgYnJpenlfZGNfaW1hZ2VfYWx0IH19' imageSrc='wp-cccb10e435822564f5d05d9d733b78b5'}}

Behandeling van pancreatitis

Een ontsteking van de alvleesklier moet door het lichaam zelf worden opgelost, er zijn dus geen medicijnen die de ontsteking van de alvleesklier remmen! Omdat de hond braakt, niet eet, diarree heeft en buikpijn heeft is het wel erg belangrijk om hiervoor medicijnen te gebruiken.

Hospitalisatie

Honden met acute pancreatitis verliezen erg veel vocht door braken en diarree. Toedienen van een infuus om dit verlies te compenseren is dus onmisbaar om uitdroging te voorkomen.

Via dit infuus dienen we eveneens medicatie toe om:

  • het braken te onderdrukken
  • de productie van maagzuur te remmen
  • de pijn te behandelen
{{placeholder content='e3sgYnJpenlfZGNfaW1hZ2VfYWx0IH19' imageSrc='wp-390ed79b09aa7156cdd62b0042c2530f'}}
{{placeholder content='e3sgYnJpenlfZGNfaW1hZ2VfYWx0IH19' imageSrc='wp-8730fcd78828227a538bbb3ba5a95289'}}

Dwangvoeren

Indien de patiënt na één of twee dagen intensieve infuustherapie nog steeds niet spontaan wil eten, starten we met dwangvoeren. De darmcellen krijgen hun voedingsstoffen immers niet via de bloedbaan, maar halen ze rechtstreeks uit de darminhoud.

In eerste instantie proberen we vloeibare voeding toe te dienen met een spuitje via de mond. Indien de hond echter te misselijk is en weigert om te slikken, gaan we over op een voedingssonde. Deze sonde wordt via de neus tot aan de maag ingebracht. De sonde kan gebruikt worden om voeding en medicatie toe te dienen, maar laat ook spontaan eten toe.

Opvolging

Wanneer de hond opnieuw spontaan eet, kan deze naar huis om verder aan te sterken.

Aangezien honden die hersteld zijn van pancreatitis een verhoogd risico lopen op nieuwe episodes van alvleesklierontsteking, is het geven van aangepaste voeding zeer belangrijk. Deze voeding dient vetarm en lichtverteerbaar te zijn; wij raden Gastro-Intestinal Low Fat van Royal Canin aan.

De pancreas is ook verantwoordelijk voor de productie van insuline, we moeten dus ook bedacht zijn op de mogelijke ontwikkeling van diabetes na een episode van pancreatitis. Indien er reden is tot ongerustheid zullen we dus sneller overgaan tot een bloedcontrole.

{{placeholder content='e3sgYnJpenlfZGNfaW1hZ2VfYWx0IH19' imageSrc='wp-904f8847288421c6d193afd84a0c7963'}}

{{ brizy_dc_global_blocks position=’bottom’ }}